Poezja

Pośród niesnasek Pan Bóg uderza 
W ogromny dzwon,  
Dla słowiańskiego oto papieża  
Otworzył tron. 

(...) 

Twarz jego, słowem rozpromieniona, 
Lampa dla sług,  
 Za nim rosnące pójdą plemiona 
W światło, gdzie Bóg. 
Na jego pacierz i rozkazanie 
Nie tylko lud - 
Jeśli rozkaże, to słońce stanie, 
Bo moc - to cud! 

(...) 

A trzeba mocy, byśmy ten pański
Dżwignęli świat: 
Więc oto idzie papież słowiański, 
Ludowy brat; - 
Oto już leje balsamy świata 
Do naszych łon, 
A chór aniołów kwiatem umiata 
Dla niego tron. 

On rozda miłość, jak dziś mocarze 
Rozdają broń, 
Sakramentalną moc on pokaże, 
Świat wziąwszy w dłoń;   

(...) 

Wnętrze kościołów on powymiata, 
Oczyści sień, 
Boga pokaże w twórczości świata, 
Jasno jak dzień.     

1848